Kortfilmfestival Leuven wordt dit jaar dertig. Doorheen die dertig jaar passeerden een pak makers de revue. Velen onder hen staan nu op internationale festivals, maken gesmaakte tv of schitteren op Netflix met Ierse maffiabendes. Wat die makers zelf van hun passage op het festival vonden, vind je hier. De gezellige archieffoto's zijn een gratis bonus.
2014 - Tim Mielants & Michaël Roskam
Welke rol speelde Kortfilmfestival Leuven in je carrière?
Tim Mielants: Kortfilmfestival Leuven? Daar is het echt allemaal begonnen voor mij. In die begindagen zat ik vol bewondering te kijken naar de kortfilms van Fien Troch, Michaël Roskam en Patrice Toye, en dacht ik bij mezelf: "Wauw, misschien flik ik dat later ook wel." En ja hoor, uiteindelijk heb ik het geprobeerd met The Sunflyers. Dat mijn film dan ook nog eens geselecteerd werd, ik sprong een gat in de lucht van trots. Het beste moment? In die zaal zitten, omringd door wildvreemden, en stiekem hun reacties afspieden—zien hoe ze lachen, stil worden... Dat was fantastisch. Films maken is geweldig, maar samen een film beleven, dát is pas echt de max.
Wat herinner je je van je tijd op het festival?
Tim Mielants: Films zien, pinten drinken, discussiëren met mensen die je leert kennen. Lachen!
Welke kortfilm is je het meest bijgebleven - van jezelf of van een andere maker?
Tim Mielants: Ik was omvergeblazen door Jonas Geirnearts zijn animatiefilm FLATLIFE. Fien Troch haar korte films vond ik ijzersterk: Wooww en MARIA; van Patrice Toye haar kortfilms heb ik ook genoten.